باغداری مدرن

یک سیستم آبیاری خوب برای کاشت گیاهان در مناظر حیاتی است، اما به همان اندازه برای سلامت صاحب خانه مهم است. هنگامی که به درستی کار می‌کند، یک سیستم آبیاری آب چشم انداز را از آب آشامیدنی جدا می‌کند و از آلودگی بالقوه کشنده جلوگیری می‌کند. به همین دلیل، جلوگیری از جریان برگشتی در هر پروژه آبیاری ضروری است.

جلوگیری از جریان برگشتی آبیاری چیست؟

بازرگانی شورش مرجع انگور سیاه سردشت اشاره میکند که جلوگیری از جریان برگشتی آبیاری مانند دروازه‌های یک طرفه برای آب کار می‌کند. بسیاری از آنها از آب سمی جلوگیری می‌کنند و با آب آشامیدنی مخلوط نمی‌شوند. در حالی که برخی از افراد ممکن است به جای جلوگیری از جریان برگشتی از شیر بازرسی استفاده کنند، این روش چندان قابل اعتماد نیست زیرا حتی مقدار کمی آب نیز می‌تواند بر آن غلبه کند.

از سوی دیگر، یک پیشگیری کننده جریان برگشتی موثر معمولاً یک سیستم بسیار پیچیده تر است. گاهی اوقات این دستگاه از اجزای بسیاری مانند شیرهای چک، دریچه‌های هوا، دریچه‌های تخلیه آب و سیستم‌های آزمایش تشکیل شده است. در نتیجه، به طور کامل برای جلوگیری از جریان برگشتی مجهز شده است.

چه چیزی باعث ایجاد جریان برگشتی می‌شود و چرا بازدارنده‌های جریان برگشتی آبیاری ضروری هستند؟

جریان برگشتی اغلب در شب اتفاق می‌افتد و افراد ممکن است با از دست دادن آب برای چند دقیقه آن را تشخیص دهند. از دست دادن فشار در مجرای شهری یکی از دلایل رایج وقوع آنها است. بسیاری از مسائل می‌تواند باعث این وضعیت شود، از جمله شکستگی خط تامین شیر آتش نشانی در نزدیکی خانه. به دلیل افت فشار در سیستم آبیاری، آب جمع شده در اطراف سر آبپاش به مجرای شهری می‌رسد و منبع آب شرب را آلوده می‌کند.

یکی دیگر از دلایل رایج جریان برگشتی پروژه‌های ساختمانی است. گاهی اوقات شرکت‌های آب مجبورند برای تعمیر خط آب یا نصب لوله دیگری در طول پروژه، آب را قطع کنند. در نتیجه، فشار آب در منطقه کاهش می‌یابد و خطر جریان برگشتی را افزایش می‌دهد.

جلوگیری کننده‌های جریان برگشتی برای جلوگیری از این سناریوی نامطلوب طراحی شده اند. از آنجایی که منظره حاوی آب با انواع مواد سمی است که می‌تواند باعث بیماری یا بدتر شود، باید از اختلاط آن با آب آشامیدنی به هر قیمتی اجتناب شود. برخی از مضرترین موادی که می‌توانند به سیستم‌های آبیاری ختم شوند عبارتند از فضولات حیوانی و مواد شیمیایی مضر (آفت کش‌ها، کودها و غیره). اگر یک خانوار به سیستم آب شهری متصل باشد، این مواد سمی می‌توانند به خط لوله راه پیدا کنند و منبع آب را آلوده کنند.

متأسفانه دریچه‌هایی که سیستم‌های آبیاری را فعال و غیرفعال می‌کنند نمی‌توانند جریان برگشتی را متوقف کنند. با گذشت زمان، تمام دریچه‌ها در نهایت شکسته می‌شوند و مانع از جریان برگشتی برای جلوگیری از یک نتیجه ناخوشایند وارد عمل می‌شوند. بنابراین، تلاش برای صرفه جویی در هزینه با نصب نکردن محافظ جریان برگشتی آبیاری توصیه نادرست است.

یک سرمایه گذاری عاقلانه انجام دهید

جریان‌های برگشتی موضوع جزئی نیستند. اگر آنها به منبع آب شما برسند و با آب آشامیدنی مخلوط شوند، می‌تواند منجر به عواقب ناگواری شود. به همین دلیل، حتی اگر کدهای محلی نیازی به آن ندارند، در سیستم آبیاری یک محافظ جریان برگشتی نصب کنید.

کمک آبیاری مورد نیاز خود را دریافت کنید

اگر مطمئن نیستید که آیا سیستم آبیاری شما قبلاً دارای یک جلوگیری از جریان برگشتی است یا خیر، با یک شرکت آبیاری حرفه‌ای تماس بگیرید. تکنسین‌های آموزش دیده آنها یک بازرسی را کامل می‌کنند و اطمینان حاصل می‌کنند که هیچ جریان برگشتی در سیستم رخ نمی‌دهد.

کشاورزی شهری (UA) در دهه‌های اخیر در حال تجدید حیات جهانی بوده است، به طوری که شهرهایی در اقتصادهای پیشرفته و نوظهور برنامه‌هایی را برای تشویق استفاده از آن اجرا می‌کنند (Mok et al 2013, Orsini et al 2013, Hamilton et al 2013, Vitiello and Brinkley 20). . این علاقه مجدد منجر به اکتشاف در مورد میزان گسترش UA شده است، از جمله تعدادی از تحقیقات که پتانسیل UA را برای برآوردن تقاضای غذایی محلی خرید انگور رشه برآورد می‌کند.

به عنوان مثال، گروال و گروال (2012)، مک کلینتاک و همکاران (2013) و گلدشتاین و همکاران (2017)، تأمین کل تقاضای غذا (قبلی) و تقاضای سبزیجات (دو مورد آخر)، 4.2٪ -17.7٪، 5٪ را پیشنهاد می‌کنند. و به ترتیب 32 درصد. انتظار می‌رود گسترش UA پایداری محلی را بهبود بخشد، از جمله مزایای اجتماعی (توجه به صحراهای غذایی، ایجاد انسجام جامعه، یا مصرف بیشتر محصولات تازه) و اقتصادی (تولید محصول نقدی، کاهش هزینه‌های غذایی) شهرها. جنبه‌های زیست محیطی مرتبط با پیامدهای خالص انرژی مستقیم و غیرمستقیم UA، حوزه اصلی تمرکز پایداری این تحقیق خواهد بود.

بخشی از منطق برای بازنگری UA مزایای بالقوه زیست محیطی آن، از جمله کاهش تقاضای انرژی در سراسر زنجیره تامین مواد غذایی بوده است. در نتیجه، UA در استراتژی‌های کاهش گازهای گلخانه‌ای (GHG) برای شهرها (Arup و C40 Cities 2014) و برنامه‌های گسترده‌تر پایداری شهری از طریق توافق‌نامه‌ها و مشارکت‌های چند شهر، مانند شبکه شهرهای غذای پایدار بریتانیا و میلان شهری گنجانده شده است.

پیمان سیاست غذایی، که مورد آخر شامل 100 شهر بزرگ در سراسر جهان است (میلان 2015، اندروز و همکاران 2017). با این حال، هنگام در نظر گرفتن فعل و انفعال پیچیده بین تولید غذا، نیازهای انرژی، و در دسترس بودن آب (به عنوان مثال پیوند غذا-انرژی-آب)، توانایی UA برای کاهش تقاضای انرژی نامشخص است.

این مقاله مروری به بررسی استفاده از انرژی در سیستم غذایی می‌پردازد، فرصت‌هایی را که برای شهرهای پردرآمد برای افزایش بهره‌وری انرژی/منابع این سیستم کلی از طریق UA وجود دارد، بررسی می‌کند، و تغییراتی را پیشنهاد می‌کند که می‌تواند در برنامه‌ریزی شهرها ایجاد شود تا امکان بیشتری را فراهم کند. کاهش تقاضای انرژی با تمرکز بر ایالات متحده. دامنه فراتر از موضوع ارزیابی شده حمل و نقل به موضوعاتی مانند انرژی تجسم یافته ورودی‌های تولید (به عنوان مثال آب، مواد مغذی، گرمایش، CO2)، کاهش نیازهای بسته بندی، ذخیره سازی و فرآوری گسترش می‌یابد. هدف این بررسی ارائه یک نقطه مرجع برای ملاحظات انرژی است که اگر UA قصد دارد سهم بیشتری از عرضه جهانی غذا را فراهم کند، باید انجام شود.

طبقه بندی کشاورزی شهری

تخمین مقیاس فعلی UA دشوار است و بر اساس نحوه تعریف آن متفاوت است. به عنوان مثال، Thebo و همکاران (2014) تخمین می‌زنند که در سال 2000، 67 مگا هکتار (Mha؛ 106 هکتار) UA8 در سطح جهان وجود داشت (5٪ از زمین‌های قابل کشت جهانی در آن سال؛ سازمان غذا و کشاورزی 2010، جدول A4)، با تقریباً 1/ 3 منطقه UA در حال آبیاری. کمی‌سازی آنها شامل داده‌های مکانی است که در آن مناطق کشاورزی و مرزهای شهری با جمعیت بیش از 50000 نفر با هم همپوشانی دارند، که بیشتر آنها به عنوان کشاورزی در حوالی شهری طبقه‌بندی می‌شوند و عملیات‌های مقیاس کوچک مانند باغ‌های مسکونی، زمین‌های خالی، یا یکپارچه ساختمان را در بر نمی‌گیرند. تولید (به عنوان مثال باغ‌های بالکن، باغ‌های پشت بام). گنجاندن کشاورزی پیرامون شهری تخمین قابل ملاحظه‌ای بالاتری از UA نسبت به منطقه‌ای که در حال حاضر در این اشکال رایج‌تر UA استفاده می‌شود، ایجاد می‌کند.

با نگاهی به مقیاس برخی از این نوع UA، تیلور و لاول (2012) با استفاده از عکس‌های هوایی سال 2010، مساحت کل UA را در شهر شیکاگو بررسی کردند. آنها دریافتند که تقریباً 0.04٪ از مساحت زمین شیکاگو به وسعت 606 کیلومتر مربع برای کشاورزی شهری استفاده می‌شد. از این مقدار، نزدیک به نیمی (45٪) در باغ‌های مسکونی بود، در حالی که بیشتر مابقی در زمین‌های خالی (27٪) و باغ‌های غذایی محلی (21٪) بود. برای ایجاد حسی از مقیاس فرصت برای گسترش کشاورزی شهری، یک مطالعه در سال 2000 در مورد زمین‌های خالی در شهرهای ایالات متحده نشان می‌دهد که آنهایی که در غرب میانه هستند به طور متوسط 12٪ زمین خالی و میانگین ملی 15٪ دارند (پاگانو و بومن 2000). ) 10.

همانطور که در بالا اشاره شد، UA خود را در تعدادی از ساختارها و مکان‌های مختلف در محیط ساخته شده نشان می‌دهد. تلاش‌هایی در ادبیات برای طبقه بندی UA انجام شده است. موک و همکاران (2013) سه مقیاس متمایز کشاورزی را در سیستم‌های شهری شناسایی می‌کنند. اینها (به ترتیب کاهش اندازه): مزارع تجاری کوچک و کشاورزی تحت حمایت جامعه، باغ‌های محلی، و باغ‌های حیاط خلوت. همه این مقیاس‌های UA در ساختار، ورودی‌ها و بهره‌وری متفاوت هستند. در نتیجه، تأثیر خالص آنها بر تقاضای انرژی چرخه زندگی و سایر ورودی‌های منابع نیز متفاوت است.

گلدشتاین و همکاران (2016b) UA را بیشتر طبقه‌بندی می‌کنند تا ساختار و ورودی‌ها را در یک طرح طبقه‌بندی، بر اساس شرایط مورد نیاز برای محیط در حال رشد (دما، نور و کنترل CO2) و ادغام در سیستم شهری اطراف (ساختمان یکپارچه یا مبتنی بر زمین) در نظر بگیرند. . آنها ادعا می‌کنند که هر دو ویژگی برای رژیم‌های انرژی UA مهم هستند، به طوری که تهویه فضا (به ویژه نیاز به گرمایش در آب و هوای سرد) یک ملاحظات اساسی است، همراه با پتانسیل ساخت مزارع یکپارچه برای استفاده از گرمای اتلافی و CO2 برای جبران ورودی‌های تولید.

طبقه بندی گسترده ای از UA در جدول 1 ارائه شده است که تقریباً بر اساس مقیاس و پیچیدگی تولید مرتب شده است. باید تاکید کرد که در حالی که حفظ کشاورزی پیرامون شهری را می‌توان در ارزیابی‌های UA در نظر گرفت، تمرکز این بررسی بر روی رویکردهایی برای افزایش مقیاس UA است که در محیط ساخته شده ادغام شده اند، به جای حفظ زمین‌های کشاورزی موجود در منطقه حاشیه شهری از این رو، کشاورزی مرسوم حومه شهری در مقیاس بزرگ فراتر از محدوده تحقیق در اینجا است.

در لس آنجلس، کالیفرنیا، اعضای جامعه درگیر در جنبش‌های کشاورزی شهری و عدالت غذایی به شدت از ناامنی غذایی که در محله‌های لس‌آنجلس جنوبی آن شایع است آگاه هستند. برای انگور سیاه سردشت از بازرگانی شورش همین دسترسی ناکافی به غذای سالم و مغذی بود که فلورانس نیشیدا را ترغیب کرد تا LA Green Grounds را تأسیس کند، یک سازمان داوطلبانه که با ساکنان جنوب لس آنجلس برای تبدیل چمن‌زارها و پارک‌های جلویی خود به مناظر خوراکی و مزارع شهری کار می‌کند.

نیشیدا می‌گوید: «اگر باغی در حیاط جلویی داشته باشید، منجر به گفتگو می‌شود، و این مهم‌ترین چیز است. «از لحظه‌ای که شروع به کشت کدو، گوجه‌فرنگی یا چیزی می‌کنید که مردم قبلاً هرگز ندیده‌اند، شروع به پرسیدن سؤال می‌کنند و این بحث شروع می‌شود. این گفتگوها منجر به ایجاد حس اجتماعی می‌شود.»

تبدیل سبزیجات به بخشی قابل مشاهده از جامعه چیزی است که LA Green Grounds را از زمان تأسیس آن در سال 2010 هدایت کرده است.

این سازمان از کار Nishida با برنامه UC Master Gardener رشد کرد. در سال 2008، Nishida مجموعه‌ای از کلاس‌ها را به عنوان بخشی از Master Gardener's Grow LA Victory Garden Initiative توسعه داد و تدریس کرد، که به دنبال مسلح کردن اعضای جامعه به مهارت‌هایی برای راه‌اندازی باغ‌های خود در کانتینرها، در یک زمین اجتماعی یا در حیاط خلوت است.

کلاس‌ها در زمین ارائه می‌شد به شرط موزه تاریخ طبیعی لس‌آنجلس، که در جنوب لس‌آنجلس واقع شده است. تجربه کار در جامعه جنوب لس‌آنجلس و درک ناامنی گسترده غذایی و عدم دسترسی به سوپرمارکت‌ها در این منطقه، نیشیدا را بر آن داشت تا تیم خود را تشکیل دهد. با ونسا ووبلیس، دستیار آموزشی او در برنامه‌نویسی باغبانی، و ران فینلی، که در کلاس‌های باغبان پیروزی شرکت کرده بود و همچنین به عدالت غذایی متعهد بود. آنها با هم LA Green Grounds را راه اندازی کردند.

این سازمان غیرانتفاعی برای رسیدن به ماموریت خود که با ساکنان جنوب لس آنجلس کار می‌کند، برای تبدیل پارک‌وی و چمن‌زارهای جلویی خود به مزارع شهری و باغ‌های خوراکی، از سبک سازمانی مردمی استفاده می‌کند. در حالی که LA Green Grounds نصب باغ را برای ساکنان از پیش انتخاب شده و غربال شده راهنمایی می‌کند، این گیرندگان باغ هستند که وظیفه پیدا کردن نیروی کار در جامعه را دارند تا باغ شهری خود را به واقعیت تبدیل کنند. برای این منظور، ساکنانی که توسط LA Green Grounds برای نصب باغ انتخاب می‌شوند، میزبان یک «حفاری» می‌شوند، که در آن دوستان، همسایگان، داوطلبان، خانواده را برای کمک به آنها برای چرخاندن زمین و کاشت باغ استخدام می‌کنند.

نیشیدا می‌گوید که این «کاوش‌ها» حسی از جامعه ایجاد می‌کند، زیرا ذینفعان مختلف گرد هم می‌آیند تا به یک همسایه کمک کنند و یاد بگیرند که چگونه چمن‌زار را به یک باغ خوراکی تبدیل کند که امیدواریم بتواند به تشویق و الهام بخشیدن به دیگران در محله برای کاشت کمک کند. باغ های خودشان

او می‌گوید: «من مدت‌هاست که این فرض را داشتم: اگر هر فردی در هر بلوک شهر یک درخت میوه بکارد، میوه کافی برای تقسیم برای همه وجود دارد. "وقتی پرتقال برای به اشتراک گذاشتن با مردم دارید و آنها را آزادانه می‌دهید، مردم شروع به صحبت می‌کنند."

از سال 2010، LA Green Grounds به نصب 35 باغ مسکونی در جنوب لس آنجلس کمک کرده است.

نیشیدا می‌گوید: «زمانی که ما برای اولین بار شروع کردیم، ایده پرورش غذا در خانه در لس آنجلس چندان رایج نبود. "کاری که ما شروع کردیم بدیع بود، و همه چیز در مورد توانمندسازی ساکنان واقعی در جامعه است."

در حالی که LA Green Grounds در کمک به توانمندسازی ساکنان جنوب لس آنجلس برای ایجاد مزارع شهری در حیاط جلویی خود و کاهش ناامنی غذایی به موفقیت زیادی دست یافته است، این سازمان هنوز با چالش‌های زیادی از جمله این واقعیت روبرو است که سازمان کارکنان حقوق بگیر ندارد. نیشیدا می‌گوید: «ما همه داوطلب هستیم، هیچ‌کس برای هیچ چیزی غرامت نمی‌گیرد، و حفظ یک سپاه با اندازه خوب واقعاً سخت است.

چالش دیگر پایداری و نگهداری مداوم خود باغ‌هااست. او می‌گوید: «ما به دنبال این بوده‌ایم که چگونه می‌توانیم افرادی را انتخاب کنیم که از باغ‌ها مراقبت کنند. "به نظر می‌رسد که قوی ترین باغبان‌هاافرادی هستند که واقعاً علاقه زیادی به غذا دارند و واقعاً از آن لذت می‌برند. اگر واقعاً دوست دارند آشپزی کنند، خوب است.» این سازمان کلاس های نگهداری و پخت غذا را اضافه کرده است.

نیشیدا می‌گوید در مورد آینده LA Green Grounds، «ما به تازگی با یک باغ آموزشی شروع کرده‌ایم و به یک باغ غیرحصاری در بخشی از یک باغ اجتماعی در زمینی که متعلق به DWP است دسترسی پیدا کردیم. ما می‌خواستیم باغ آموزشی ما بدون حصار در اطراف آن در دسترس جامعه باشد.

این یک فصل خارج از فصل نیست، مطمئناً، اما بسیاری از تولیدکنندگان می‌گویند که کار زمستانی اهمیت فزاینده‌ای پیدا کرده است.

برای کسانی که در حاشیه غذا و دنیای کشاورزی زندگی می‌کنند، عوارض زمستانی روی زمین ممکن است فرصتی برای تولیدکنندگان به نظر برسد تا قبل از یخ شدن زمین و زمان رشد دوباره، یک چرت طولانی و استراحت داشته باشند. واقعیت؟ چیزی جز این است.

اکثر مزارع در سراسر کشور سردترین ماه‌های سال را برای رسیدن به فصل آینده رزرو می‌کنند. در بیست و پنج مایلی شمال شرقی مینیاپولیس در هوگو، مینه سوتا، برف در 30 هکتار از محصولات پوششی با دقت کاشته شده می‌بارد. این ملک، که برای سه ماه آینده خاموش خواهد بود، متعلق به Dream of Wild Health است، یک سازمان غیرانتفاعی که به پیشبرد حق حاکمیت غذایی بومی اختصاص دارد.

علیرغم مزارع خالی مزرعه، مدیر مزرعه و نگهدارنده بذر جسیکا گریندیر در فرصت‌های فصلی خارج از مرتع احساس راحتی می‌کند. او می‌گوید: «اکنون ما به پشت صحنه می‌رویم تا کار واقعی را انجام دهیم و آینده را شکل دهیم. در این زمان از سال، به من یادآوری می‌شود که این شغل رویایی من است، انجام کار مردم، اجدادم و سایر اقوام اجدادی که این کار را برای ما انجام دادند.

کاری که Greendeer در این زمستان انجام خواهد داد شامل کندن، خشک کردن، خرمن کوبی کردن، آویزان کردن، تمیز کردن و ذخیره انواع بذر کدو، لوبیا، ذرت و آفتابگردان است که جوامع بومی محلی برای هزاران سال به آنها اعتماد کرده اند. او می‌گوید که این روند با جوانانی که در برنامه‌های آموزشی آنها شرکت می‌کنند نیز به اشتراک گذاشته می‌شود. ماه آینده، هشت کشاورز بومی کار بر روی یک ابتکار جدید رشد در انکوباتور در مزرعه را آغاز خواهند کرد. چند ماه اول شامل کار کلاسی در زمینه کشاورزی و شیوه‌های آشپزی قبل از شروع کار کشاورزان در بهار خواهد بود.

زمان انجام وظایف اداری

بسیاری از متخصصان کشاورزی، از جمله کریگ اسکیم، کارمند ترویجی در دانشگاه ایالتی داکوتای شمالی در شهرستان مرسر، موافقند که کار زمستانی به اندازه ماه‌های سپری شده در مزرعه برای موفقیت یک مزرعه مهم است.

آسکیم می‌گوید: «اینکه چگونه تصمیم می‌گیرید 30 تا 60 روز آینده را بگذرانید، واقعاً می‌تواند باعث شکست یا شکست شود. "حدود 50 درصد از سود خالص مزارع و مزارع در داکوتای شمالی، و من می‌گویم غرب میانه، بر اساس تصمیماتی که آنها می‌گیرند، در ماه‌های زمستان رخ می‌دهد."

در غرب میانه، خشکسالی امسال بر همه چیز از ذرت، غلات، سویا و محصول گندم تاثیر گذاشت، در حالی که کشاورزان نیز با افزایش سود کودهای شیمیایی دست و پنجه نرم کردند و همچنان دست و پنجه نرم می‌کنند، اسکیم توضیح می‌دهد که تمرکز کشاورزان بر چگونگی توانایی آنها بسیار مهم است. سود کنید و از زیان آینده جلوگیری کنید. این می‌تواند شامل وظایفی مانند اطمینان از استفاده تولیدکنندگان از اعتبارات مالیاتی، بازاریابی محصول یا ایجاد توافقنامه با خریداران بالقوه باشد. او اضافه می‌کند که سایر اقدامات پیشگیرانه به همان اندازه مهم هستند، اطمینان از سلامت دام و به روز بودن واکسیناسیون آنها، یا تحقیق در مورد استراتژی‌های مدیریت بهتر محصول برای هدایت عوامل استرس زای آب و هوایی آینده.

برای کیت استفنز، این وظایف بخشی جدایی ناپذیر از کار مزرعه زمستانی است. دهقان نسل چهارم، مستقر در خارج از گریت فالز، مونتانا، به پدر و پدربزرگش کمک خواهد کرد تا ظرف چند ماه آینده چندین بوش غلات را به آسانسورهای اطراف حمل کنند.

«این گونه است که ما آن محصول را به دلار تبدیل می‌کنیم. این تنها فصلی است که ما مجبور نیستیم به محصولات کشاورزی رسیدگی کنیم.» «مزرعه خانواده من در سال 1912 در خانه نشین شد و از آن زمان به بعد از خانواده من گذشت. برای زنده نگه داشتن مزارع خانوادگی کوچک مانند ما، می‌دانم که با چیزهای زیادی که اخیراً اتفاق افتاده است، کاری که در فصل زمستان انجام می‌دهیم مهم‌تر از همیشه است.»

به گفته استفنز، حدود 95 درصد از محصول گندم بهاره خانواده در سال 2021 با نقب زدن مگس اره از بین رفت. او اضافه می‌کند که جای تعجب نیست که خشکسالی نیز مشکلی بود که عرضه را کاهش داد. استیفنز به همراه پدر و پدربزرگش برای ایجاد انعطاف‌پذیری بیشتر در زمین‌هایشان، داده‌های گذشته و نقشه‌های محصول را بررسی می‌کنند تا مشخص کنند چه گونه‌هایی باید کاشته شوند و در کجا. او می‌گوید که تصمیم‌گیری در مورد واکنش مؤثر آفات - اگر و زمانی که موجودات مزاحم حمله کنند - نیز باید گرفته شود.

کاشت بذر برای آینده

میرابای کالینز و مالکوم هوور به اندازه خانواده استفنز بر سنت کار زمستانی پایبند نبودند. زن و شوهر پورتلند، اورگان، به تازگی عملیات 1.15 هکتاری خود را با نام Black Futures Farm در سال 2020 آغاز کرده اند. با این حال آنها در حال حاضر فهرست طولانی کارهای زمستانی پر از وظایفی دارند که به گسترش و تقویت حضور مزرعه شهری آنها کمک می‌کند.

این وظایف شامل تکمیل درخواست‌های کمک هزینه و توسعه ارتباطات با سازمان‌ها و مشاغل دیگر است. این زوج قصد دارند به دانشگاه‌ها و کالج‌هایی با برنامه‌های کشاورزی قابل توجه برای ملاقات با اساتید، و همچنین بازدید از مزارع در‌هاوایی، کالیفرنیا و در سراسر جنوب برای یافتن ایده‌هایی که می‌توانند در خانه در پورتلند پیاده‌سازی کنند، سفر کنند.

هوور می‌گوید: «هدف صریح ما اتصال مجدد سیاه‌پوستان به این سرزمین است، و بنابراین هر کاری که انجام می‌دهیم در خدمت آن است. این یک سرمایه گذاری مالکوم و میرابای نیست. این چیزی است که ما برای جامعه ایجاد می‌کنیم... ما در تلاش هستیم تا مسیرهای موثری ایجاد کنیم و زمینه را برای افراد بیشتری فراهم کنیم تا این کار را انجام دهند."

این زوج که علاقه مند به اجرای تعدادی از شیوه‌های انرژی پاک هستند، می‌گویند که بسیاری از جلسات و اطلاع رسانی آنها بر ایجاد این چشم انداز برای تبدیل شدن به یک مزرعه نمونه در مواجهه با تغییرات آب و هوایی متمرکز خواهد بود.

فرقی نمی‌کند که یک مزرعه یک هکتار، 100 هکتار یا 10000 هکتار باشد. برای کسانی که زندگی خود را وقف گذاشتن غذا روی میزهای دیگر می‌کنند، دمای زیر صفر، یخبندان و بادهای تند دعوت به خواب زمستانی نیستند. برای کشاورزان، زمستان به عنوان یادآوری برای انجام وظایفی است که به آنها کمک می‌کند تا به اهدافشان برسند - خواه آنها اجتماعی، زیست محیطی یا اقتصادی باشند - در فصول آینده.

یک کشاورز در شمال مرکزی آیووا، شش ماه قبل از اینکه احتمالاً آماده سازی مزرعه را برای محصول سال آینده آغاز کند، برای خرابی‌های بهاری آماده می‌ شود.

کیسی شلیتینگ از کلیر لیک می‌ گوید انتظار دارد کمبود قطعات در سال 2022 مشکل ساز شود.

«اگر برای بهار آینده به جاروکش‌های مزرعه‌ای نیاز دارید، یا اگر به قطعات کاشت نیاز دارید، این نگرانی اصلی من است. من پایین رفتم و تعدادی فیلتر را فهرست کردم، به دنبال چیزهای متفرقه (مثل) حسگرهای لوله بذر، کاشت کار را نگاه کردم. فقط چیزهایی که دوست دارید در دست داشته باشید.»

او به براونفیلد می‌ گوید که معمولاً آن سفارش‌ها را در ماه مارس انجام می‌ دهد.

"من فکر می‌ کنم ما باید این کار را انجام دهیم تا مطمئن شویم همه چیز داریم."

اما او اذعان می‌ کند که انجام این کار احتمالاً زنجیره تأمی‌ن را بیشتر تحت فشار قرار می‌ دهد.

"به اندازه کافی بد است که فقط با مسائل مربوط به عرضه به همان شکلی که هستند برخورد کنیم، و مطمئنم که (جان) دیر اعتصاب می‌ کند کمک چندانی به کارها نمی‌ کند. اما این دست ماست، بنابراین این چیزی است که باید بازی کنیم.»

USDA می‌گوید برداشت ذرت و سویا در ایالات متحده در سال 2021 هفته گذشته پیشرفت کرد، اما برخی مناطق با تاخیر مواجه شدند. بیشتر این تأخیرها در غرب میانه شرقی است که بخش‌هایی از آن منطقه به شدت مرطوب است و برداشت کند سویا می‌تواند بر کاشت گندم زمستانه در مناطق دو محصول تأثیر بگذارد.

تا روز یکشنبه، 84 درصد ذرت ایالات متحده برداشت می‌شود، در مقایسه با 74 درصد در هفته گذشته و میانگین پنج ساله 78 درصد، در حالی که 87 درصد از دانه‌های سویا برداشت می‌شود، در مقایسه با 79 درصد یک هفته قبل و به طور متوسط 88 درصد. اینها فقط بخشی از این برداشت بود و در کنار آن امریکا 100 تن انگور سیاه از بازرگانی شورش واردات داشته است.

91% گندم زمستانه کاشته می‌شود، مطابق با سرعت معمول، و 74% در مقایسه با 77% معمولاً در اوایل نوامبر، با 45% از محصول خوب تا عالی، بدون تغییر در هفته، کاشته می‌شود.

55٪ پنبه برداشت می‌شود، در مقایسه با 57٪ به طور متوسط و 98٪ محصول در غوزه‌های باز می‌شود، مطابق با نرخ معمول.

مجموعه بعدی وزارت کشاورزی آمریکا از اعداد تولید آن سه نوامبر 9 هفتم در ظهر شرقی / 11 مرکزی.

جادوگر گندم میراث در حال تطبیق انواع غلات با شرایط آب و هوایی امروزی، توسعه بازار محلی و تلاش برای تنوع بخشیدن به سیستم غذایی است.

در یک بعد از ظهر سوزان ماه اوت، دان لوئیس، نانوا، آسیاب و متخصص غلات، بیرون از تونل خشک کردن مزرعه شرکت بذر‌هادسون ولی در کرهونکسون، نیویورک ایستاده است. او با مشاهده شفت‌های میراث قهوه‌ای طلایی و دانه‌های غلات باستانی در داخل تونل - بازماندگان دوجین نقشه آزمایشی او - آنچه را که منجر به کار زندگی‌اش شد به اشتراک می‌گذارد.

والدین لوئیس در دهه 1950 در خارج از شهر میدلتاون نیویورک، مرغ‌دارانی بودند که هزاران پرنده را برای گوشت و تخم‌مرغ پرورش می‌دادند. لوئیس هشدارهای مادرش را به یاد می‌آورد. او به او می‌گفت: «کشاورز نباش». «سعی کنید به کشاورز کمک کنید. محصولشان را بخرند تا بفروشند. بعد تو با آن هر کاری بکن.»

لوئیس گفته‌های او را جدی گرفت و بیش از 20 سال است که در ماموریت توسعه بازاری قوی برای غلات منطقه‌ای در دره‌هادسون است. او اکنون پروژه Wild Hive Community Grain را در کلینتون کرنرز نیویورک اجرا می‌کند، یک عملیات آسیاب‌کاری که از تجهیزات سنتی سنگ‌زنی برای پردازش دسته‌های کوچکی از غلات ارگانیک و میراث، چاودار و سایر غلات کامل تولید شده در مزارع محلی استفاده می‌کند. او غلات حاصل را در رستوران‌های منطقه، نانوایی‌ها و فروشگاه‌های تخصصی در سراسر دره‌هادسون و از زمان همه‌گیری، به مشتریان خرده‌فروشی از طریق وب‌سایت خود می‌فروشد.

سفر لوئیس در سال 1982 آغاز شد، زمانی که او شروع به پرورش زنبور عسل به عنوان یک زنبوردار تجاری کرد و به گرده افشانی باغات در دره‌هادسون کمک کرد. او علاوه بر فروش عسل خود در بازارهای کشاورزان در شهر نیویورک، از آن برای تولید محصولات پخته شده در یک آشپزخانه تجاری استفاده کرد. سپس در سال 2008 نانوایی و کافه Wild Hive را افتتاح کرد.

تقریباً در همان زمان، او با آرد تازه آسیاب شده محلی آشنا شد و بلافاصله تحت تأثیر طعم‌های متمایز و تغذیه برتر آن در مقایسه با آرد معمولی قرار گرفت. لوئیس که نگران بود فرزندانش و نسل‌های بعدی به غذای تازه‌ای که او در حال رشد بود دسترسی پیدا نکنند، شروع به آسیاب کردن و پختن برای نانوایی و کافه با استفاده از آرد محلی کرد. او با دیدن پتانسیل آن، نانوایی و کافه را در سال 2012 به آسیاب تمام وقت بست.

اما لوئیس به سادگی یک آسیاب نیست. او همچنین دیدگاهی مترقی برای گسترش و تنوع بخشیدن به سیستم غذایی با معرفی انواع غلات منحصر به فرد و تطبیق آنها با شرایط آب و هوایی کنونی دارد. از سال 2016، او با شرکت بذر دره‌هادسون، مرکز مزرعه دره‌هادسون، و برنامه تحقیقات ژنتیکی دانه‌های کوچک کرنل، همکاری کرده است و دانه‌های باستانی و میراثی تقریباً فراموش شده را آزمایش می‌کند. او به دنبال ژنتیک‌های قدیمی‌تر از سراسر جهان است که «ویژگی‌های بسیار خوب برای رشد در شمال شرق، و برای تولید، آسیاب، پخت و پز و خوردن پس از برداشت» داشته باشد.

لوئیس احیا و تطبیق این غلات قدیمی‌را نتیجه طبیعی هدف خود برای توسعه شبکه‌ای از تولید غلات محلی می‌داند. بدون تقویت تنوع زیستی، سیستم کنونی کشت غلات، "واقعاً برای سیستم کشاورزی و سلامت ما خوب نیست."

احیای اقتصاد غلات دره‌هادسون

دره‌هادسون زمانی به عنوان سبد نان آمریکای مستعمره در نظر گرفته می‌شد، اما با گسترش این کشور به سمت غرب، امواج کهربایی آن نیز افزایش یافت. اقتصاد غلات منطقه در نتیجه شیوه‌های کشاورزی ناقص و افتتاح کانال ایری در سال 1825 فروپاشید، که حمل‌ونقل را متحول کرد و هزینه‌ها را به‌طور چشمگیری کاهش داد. شیوه‌های کشاورزی، از جمله آسیاب، متمرکز و صنعتی شد و در نهایت منجر به کشت تک در کشاورزی شد.

لوئیس امیدوار است که با فراهم کردن دسترسی ساکنان به تنوع غذای تازه، بتواند به توانمندسازی منطقه برای شکوفایی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کمک کند و تشویق می‌شود که مدلی که او ایجاد کرده است که تولیدکننده، آسیاب، نانوا و توزیع‌کننده را به یکدیگر متصل می‌کند، بر دیگران در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. کشور خود را توسعه دهند. در حالی که شرکت‌های بزرگ و کارخانه‌های بزرگ بر صنعت غلات تسلط دارند، مجموعه‌ای از تلاش‌های مشابه او شکل گرفته است، از جمله برخی در مین و کارولینای جنوبی.

«حکمت این است که این [غلات] ویژگی‌های خوب و منحصر به فردی دارند که باید حفظ شوند. این یک داستان، یک تاریخ، یک فرهنگ، یک کیفیت است.»

آموزش مصرف کنندگان و کشاورزان برای ایجاد تقاضا، بخش بزرگ و اغلب چالش برانگیزی از کار لوئیس است. او سال‌ها صرف توزیع نمونه‌های نان محلی کرد، زیرا معتقد بود مردم تنها با خوردن آن می‌توانند آن را درک کنند. هنگامی‌که او یک دانه را انتخاب می‌کند، کشاورزان را متقاعد می‌کند که خطر رشد محصول جدید را به خطر بیندازند، به این امید که آنها در مورد نتایج مشتاق باشند. پس از رشد موفقیت آمیز، او همچنین نانواها را متقاعد می‌کند که از آرد او استفاده کنند که گران است.

اخیراً، لوئیس شاهد بوده است که غلات میراثی که در منطقه رشد می‌کنند، مورد توجه مصرف‌کنندگان قرار می‌گیرند که به طور فزاینده‌ای به تغذیه سالم و منشأ غذای خود علاقه دارند. کسب و کار در پنج سال گذشته سه برابر شده است، اگرچه زمان کند تابستان امسال به ویژه کند بود و جهش فروش 25 درصدی به مشتریان خرده‌فروشی در اوایل شیوع بیماری ادامه پیدا نکرد.

با این حال، او به مأموریت خود ایمان دارد و با وجود رکود اخیر، در بهار گذشته دو آسیاب اضافه کرد تا ظرفیت وایلد هیو را دو برابر کند و کیفیت آرد را بهبود بخشد.

کار تجربی

به طور متوسط چهار سال طول می‌کشد تا با موفقیت کاشته شود، سازگار شود، رشد کند و یک نوع غلات جدید به بازار عرضه شود. از سال 2016، زمانی که لوئیس شروع به همکاری با شرکت بذر دره‌هادسون برای کشت کرت‌های آزمایش بذر کرد، او و استیون کریست، کشاورز ارشد این شرکت، تقریبا 30 گونه را آزمایش کردند.

در طول فصل رشد، لوئیس چهار یا پنج بار از کرت‌ها بازدید می‌کند تا ببیند گندم چگونه ایستاده است، یادداشت‌های پیشرفت را بگیرد و با کریست، که مسئول کاشت، نظارت و برداشت آن است، مشورت کند. لوئیس همچنین در چند مزرعه مجاور و مرکز مزرعه دره‌هادسون زمین‌های آزمایشی و پرورشی را ادامه می‌دهد.

لوئیس به سمت واریته‌های اروپایی، اروپای شرقی و مدیترانه‌ای گرایش دارد زیرا ژنتیک برخلاف گندم آمریکای شمالی که به صورت تجاری برای مکانیزاسیون و افزایش عملکرد پرورش داده شده است، بدون تغییر است. او نمی‌خواهد ویژگی‌های طبیعی گیاهان را کنار بگذارد. او می‌گوید: «من می‌خواهم بتوانم از آن‌ها و منحصربه‌فرد بودنشان لذت ببرم.

لوئیس می‌گوید که تنها حدود شش نوع گندم از جمله گندم فرانسوی Rouge De Bordeaux با موفقیت عرضه شده است. او قصد داشت در سال جاری یک رقم آینکورن آلمانی و چاودار با پروتئین بالا استونیایی را منتشر کند، اما باران کیفیت محصولات را از بین برد و موانع بیشتری را برای کار او نشان داد.

استوارت فار از Hudson Valley Hops & Grains که شش سال است برای لوئیس غلات پرورش داده است، می‌گوید: «کار آزمایشی در مراحل اولیه بر روی گونه‌ها و گونه‌های جدید - مطمئن نیستم که شخص دیگری این کار را انجام دهد، قطعاً در منطقه ما. "این به هیچ وجه یک فعالیت گسترده نیست."

فار و لوئیس به زودی کاشت گندم زمستانه و نخودهای زمستان گذران را آغاز خواهند کرد، آزمایشی بلندپروازانه که این پتانسیل را دارد که کشاورزان را قادر می‌سازد تا به طور گسترده تری از کشت این گندم‌های قدیمی‌که بلند هستند و غالباً می‌نشینند یا می‌ریزند، استفاده کنند. (زمانی که یک دانه در ساقه نشسته یا خم می‌شود، جریان مواد مغذی به گیاه محدود می‌شود و آن را در برابر آفات، بیماری‌ها و کاهش عملکرد مستعدتر می‌کند.)

در کاشت مخلوط، روشی که معمولاً در صنعت غلات استفاده نمی‌شود، کشاورزان دو رقم را با هم می‌کارند. فار قبلاً از کاشت بین کاشت استفاده کرده است، اما نه برای رشد غلات. او مجذوب این ایده بود که در آن نخودها به عنوان چوبی برای گندم عمل می‌کنند. نخود فرنگی که می‌تواند برای مصرف حیوان یا انسان استفاده شود، نیتروژن را در خاک تثبیت می‌کند که سپس گندم برای رشد از آن استفاده می‌کند.

لوئیس می‌گوید: «این کومبایا زیباست. حتی اگر دانه‌های یک طرح آزمایشی تسلیم شوند، او به دنبال آن کمبود است تا مشخص کند آیا تنوع هنوز هم می‌تواند ارزش ارائه کند. من دانه را از نظر وجود، مقدار تولید، سلامت آن، میزان مقاومت آن در برابر بیماری ارزیابی می‌کنم. اگر نمرات خوبی [از نظر طعم، اندازه عصا، و قدرت، حتی با وجود شکستن آن] داشته باشد، برای من امید وجود دارد.»

لوئیس همچنین اغلب دانش خود را با پروفسور مارک سورلز، که رهبری برنامه تحقیقات ژنتیکی دانه‌های کوچک کرنل را بر عهده دارد، مبادله می‌کند که رویکردهای نوآورانه‌ای را برای توسعه انواع محصولات برتر ابداع می‌کند. لوئیس به انتخاب ژنتیک برای طرح‌های آزمایشی و اجرای آزمایش‌های آسیاب برای برنامه کرنل کمک کرده است. به نوبه خود، سورلز رشد بزرگتر را تسهیل کرده و دانه را برای کندو وحشی تجزیه و تحلیل کرده است.

کام ریز

لوئیس می‌گوید: سیستم غذایی اویتال با دانه، مهمترین جزء آن شروع می‌شود. او از کشاورزان، بانک‌های بذر و شبکه کوچکی از پس انداز بذر در سراسر کشور که دانه‌ها و یادداشت‌های دقیق خود را به او می‌سپارند، منابع می‌گیرد. آنها پهنای باندی برای آزمایش بیشتر، کاشت، رشد، پردازش، آسیاب کردن و عرضه انواع مختلف به بازار ندارند، که رویای صرفه جویی در بذر است، اما لوئیس این کار را دارد. یک بار، لوئیس حتی از یک کنفرانس در ایتالیا یک قاشق چای خوری دانه را به خانه آورد که در جیب سکه شلوار جین کثیف در چمدانش پیچیده بود.

مجموعه مهارت‌های منحصر به فرد لوئیس پخت، آسیاب کردن، و خدمت به عنوان انبار دانش به دست آمده از کار با پرورش دهندگان و پرورش دهندگان است، توانایی‌هایی که بسیاری از آسیاب‌های سنگ دیگر از آن برخوردار نیستند. به لطف کام ریز خرد شده‌اش، او می‌تواند یک دانه گندم را در حین رشد نمونه‌برداری کند تا نحوه آسیاب و طعم آن را مشخص کند. سپس او می‌تواند ترکیبات آرد خاصی را با ساختار، طعم و بافت ایجاد کند تا به تفاوت‌های ظریف مورد نظر نانواها دست یابد. به عنوان مثال، او ممکن است گندم قرمز سفت و سختی را انتخاب کند که بسیاری از آن عبور می‌کنند، زیرا آن را با وجود سایر خصوصیات ارزشمندش بسیار تلخ می‌دانند.

این برای فار کلیدی است که می‌گوید ارزش بزرگ لوئیس در «پیدا کردن استفاده برای غلات» در مقیاس منطقه‌ای مهم است که می‌تواند برای کشاورزان کارساز باشد. او می‌گوید: «اگر کسی به جز چند نفر از علاقه‌مندان به خانه نباشد که از آن استفاده کند، کاری انجام نمی‌دهد.

با وجود موانع، لوئیس معتقد است تلاش برای تکثیر گونه‌های کمیاب که تقریباً از بین رفته اند، ایده هوشمندانه‌ای است. او با اشاره به دانه‌های خشک شده در مزرعه بذر دره‌هادسون می‌گوید: «به ثمر نشستن این‌گونه، تمام آنچه را که از سر گذرانده‌ام تأیید می‌کند. او درباره تلاش‌های مردمی‌و پرزحمت خود می‌گوید: «من همه چیز را با نوار چسب و ریسمان عدل‌بندی نیکل می‌کنم و سکه می‌کنم. "این به من پرداخت نمی‌کند. این کار عشق است.»

سازگاری با آب و هوای در حال تغییر

لوئیس با این دیدگاه مخالف است که بسیاری بر این باورند که پرورش تک کشت تنها راه تغذیه جهان است. او می‌گوید: «من برعکس به آن نگاه می‌کنم. «هر منطقه، هر آب و هوا مسائل خود را دارد. شما باید بتوانید خود را با آن وفق دهید و انتظار ژنتیکی خارج از جعبه نداشته باشید، جایی که شما فقط آن کیسه بذر را باز کرده و آن را بکارید، زیرا یک شرکت بزرگ می‌گوید که می‌تواند در هر جایی رشد کند.

آماده شدن برای بحران آب و هوا، بخش مهمی‌از تلاش‌های لوئیس است. دانه‌ها باید رشد کنند و علیرغم تغییرات غیرقابل پیش بینی دما، بارندگی و رطوبت محصول تولید کنند.

برای جذب یک دانه، کشاورزان دانه انتخابی لوئیس را اغلب با دست می‌کارند و برداشت می‌کنند. سپس لوئیس نتایج را ارزیابی می‌کند و آن‌ها این روند را در یک طرح بزرگ‌تر برای چند فصل متوالی ادامه می‌دهند. اگر و زمانی که دانه‌ها امتیاز کافی داشته باشند، جذب شده در نظر گرفته می‌شوند و می‌توانند به بازار عرضه شوند. لوئیس می‌گوید: «اینکه آنها زنده بمانند و چگونه سازگار شوند مهم است. "این تمرکز جدید بر کیفیت بذر، توانایی سازگاری، یا مقاومت در برابر تمام افراط‌ها - مخصوصاً مرطوب است."

اگرچه شمال شرق آب و هوای متنوعی دارد، با زمستان‌های سرد و تابستان‌های گرم و مرطوب، باران امسال بدترین اثراتی را که او تاکنون روی محصولات غلات دیده است، داشته است.

لوئیس با اشاره با هیجان نسبت به دسته‌ای از مخلوط چاودار سبز کمیاب بدون پوسته که قصد دارد در پاییز امسال رشد کند و از سال 2022 وارد بازار شود، می‌گوید: «این یک مشکل است و بازماندگان اینجا هستند. " او ادامه می‌دهد. "[دانه] باید بتواند به چپ یا راست بپیچد و با مراقبت مناسب زنده بماند."

لوئیس و کریست دانه‌ها را بررسی می‌کنند، از جمله یک هورانی دوروم خاورمیانه، و در مورد آزمایش‌های آتی صحبت می‌کنند که دسته‌هایی را در ون لوئیس بار می‌کنند تا در مزرعه‌هاب تمیز و کوبیده شوند. کریست می‌گوید: «دان در اینجا حکمت دانه‌ای است.

کریست با ابراز تاسف از بیگ آگ می‌افزاید: «حکمت این است که این [دانه‌ها] ویژگی‌های خوب و منحصر به فردی دارند که باید حفظ شوند. «[تجارت کلان] نان را به چیزی متفاوت از این غله باستانی تبدیل می‌کند که شایستگی‌هایی دارد که نمی‌توان در یک جمله بیان کرد. این یک داستان، یک تاریخ، [یک] فرهنگ، [یک] کیفیت است.»

لوئیس که نسبت به تقویت رنسانس غلات در منطقه متواضع است، از افزایش مشارکت در سراسر کشور دلگرم است. او آن را به دوچرخه‌ای تشبیه می‌کند که شروع به حرکت می‌کند. و افراد دیگر آن را می‌بینند و می‌گویند "من می‌توانم این کار را انجام دهم." اوه، من این کار را خواهم کرد.» سپس آنها این کار را انجام می‌دهند.»

لوئیس می‌خواست یک میراث، یک سیستم غذایی بهبود یافته برای آینده و نسل‌های فرزندانش ایجاد کند. او می‌گوید: «احساس می‌کنم که این کار را انجام داده‌ام، و به توسعه آگاهی [در میان] مصرف‌کنندگان، تولیدکنندگان و در صنعت کمک کرده‌ام.

او می‌گوید: «ارزش واقعی در نتیجه نهایی است. و اینکه بتوانیم تیمی‌داشته باشیم که مشتاقانه شرکت کند. این آینده است.»

استعداد ذهنی انسان یک ابزار بسیار تیز است که اگر در شرایط استرس بیش از حد قرار گیرد، اغلب می‌تواند آشکار شود. بنابراین کاهش قدرت ذهنی فرد با افزایش سن، اجتناب ناپذیر است. بنابراین، متخصصان تغذیه و پزشکان به طور یکسان به مردم خود توصیه می‌کنند که فقط از طریق مصرف غذاهای غنی از لوتئین، اسیدهای چرب امگا 3 و اسید فولیک، مغز خود را سالم نگه دارند.

که به ترتیب به عنوان یک آنتی اکسیدان برای کاهش التهاب، جلوگیری از زوال شناختی عمل می‌کنند و برای درمان افراد مبتلا به از دست دادن حافظه، آلزایمر و زوال عقل استفاده می‌شوند.

در زیر لیستی از مواد غذایی غنی از این مواد وجود دارد که از نظر علمی‌ثابت شده است که برای مغز افراد مفید هستند.

ماهی چرب

ماهی‌های چرب منابع اصلی اسیدهای چرب امگا 3 هستند که نه تنها در کاهش علائم اختلال بیش فعالی- نقص توجه (ADHD) در کودکان مفید است، بلکه برای سلامت روان در دوران کودکی برای کودکان و مادران باردار نیز مفید است. بر اساس گزارش‌های روانپزشکی افرادی که امگا 3 کمی‌در بدن خود داشتند نیز دارای اختلالات روانی بودند.

بادام زمینی

بادام زمینی سرشار از ویتامین E و رسوراترول است که ویتامین E به کاهش استرس اکسیداتیو بر روی مغز کمک می‌کند و رسوراترول طبق آزمایشات بالینی تصادفی به افزایش جریان خون مغزی، پاسخ گشادکننده عروق مغزی به هیپرکاپنیا و سطح مایع مغزی نخاعی کمک می‌کند.

دانه‌های کتان، آووکادو و گردو

برای همه گیاهخوارانی که به دنبال منابع جایگزین اسیدهای چرب امگا 3 هستند. دانه‌های کتان، آووکادو و گردو بهترین گزینه برای شما هستند. آنها نه تنها منابع غنی از اسیدهای چرب امگا 3 هستند، بلکه کلسترول را کاهش می‌دهند و قند خون را متعادل می‌کنند، در حالی که با استرس اکسیداتیو و التهاب که دو عامل اصلی زوال شناختی هستند، مقابله می‌کنند.

کلم بروکلی

بروکلی یک سبزی غنی از آنتی اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C و فلاونوئیدها است. ویتامین C نقش حیاتی در تمایز و رشد نورون‌ها ایفا می‌کند و از این رو در محافظت از آنها و سرعت بخشیدن به انتقال تکانه‌های الکترونیکی نقش دارد و این ویتامین را برای عملکرد شناختی بسیار مهم می‌کند. کلم بروکلی همچنین حاوی ترکیباتی به نام گلوکوزینولات است که وقتی تجزیه می‌شوند ایزوتیوسیانات‌ها را تشکیل می‌دهند. این به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر کمک می‌کند.

کلم پیچ

اگر سبزی‌ای بود که بتوان لقب «سبزی مغزی» به آن داد، آن کلم پیچ بود. دلیل آن این است که تقریباً هیچ اگزالات ندارد و جذب آن را برای مغز آسان می‌کند. در حالی که دارای پروتئین، فولات آهن و ویتامین B6 است که برای ایجاد مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین و دوپامین استفاده می‌شود.